Will you marry? (Thorki)

          คำเตือน แฟนฟิคเรื่องนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับความรุนแรง เพศ และปัญหาครอบครัว ตัวละครไม่ใช่มนุษย์ เป็นฟิคนิยายแฟนตาซี อาจกระทำพฤติกรรมที่ไม่สอดคล้องกับความเป็นจริงของมนุษย์ และมีเป็น incest เป็นค่านิยมที่ไม่เหมาะสมกับสังคมจริงของมนุษย์ จึงขอให้ไม่นำไปปฏิบัติในชีวิตจริง 

เรทนิยายเรื่องนี้คือ 18+ ค่ะ ขอความร่วมมือจากน้อง ๆ ที่อายุไม่ถึง ยังไม่อ่านในเวลานี้นะคะ ขอบคุณมาก ๆ เลย

และขอโทษสำหรับผู้ที่หลงเข้ามาก่อนหน้านี้ด้วยค่ะ ตอนแรกนั้น ไรต์ยังขาดความระมัดระวังเรื่องศีลธรรมอันดีงาม จึงผิดพลาดไป ขอโทษอย่างเป็นทางการและขออภัยมา ณ ทีนี้

----------------------------------------------------------

    “ท่านพี่ น้องหิว” เสียงหวานของโลกิน้อยวัยแปดขวบดังขึ้น

               ธอร์รีบกุลีกุจอลุกไปหยิบจานขนมและอาหารว่างทั้งปวงที่วางไว้บนโต๊ะมาให้น้องชายที่นอนอยู่บนเตียง “เจ้าอยากได้ชิ้นไหน”

               อนุชาของเขากวาดสายตามองชิ้นขนมหน้าตาน่ารักงดงามซึ่งพระมารดาอบให้ด้วยตนเอง “ข้าอยากได้รูปดาว อันนั้น”

               ผู้เป็นพี่รีบหยิบขนมชิ้นที่ว่าให้และส่งป้อนน้องชายทันที โลกิใช้ปากงับและเคี้ยวกรุบกรับ สีหน้ามีความสุขเหลือล้น ธอร์จึงลองหยิบอีกชิ้นหนึ่งกินดูบ้าง เขาไม่แน่ใจว่าเขากำลังมีความสุขเพราะขนมรสชาติอร่อย หรือเพราะเห็นใบหน้าที่น่ารักน่าชังของโลกิกำลังมีความสุขกันแน่

               “ท่านพี่ น้องกระหายน้ำ” โลกิพูดอีกครั้งหนึ่ง “ขอน้ำให้น้องได้หรือไม่”

               “แน่นอน เจ้าอยากได้น้ำเปล่า น้ำหวาน หรือน้ำชา” ธอร์ลุกขึ้นเดินไปหาน้ำ “ขนมควรกินกับชาใช่ไหม เจ้าอยากได้ชาอะไร เข้มหรืออ่อน กลิ่นดอกไม้หรือกลิ่นผลไม้ หรือจะเปลี่ยนเป็นน้ำลอยดอกไม้ดี”

               รอยยิ้มอ่อนหวานปรากฏบนใบหน้าของโลกิ “น้ำชากลิ่นมิ้นท์”

               “รอสักครู่นะ” ธอร์ซึ่งโตกว่าสองปีสูงจนหยิบของชั้นบนสุดในตู้เก็บของของอนุชาได้แล้ว รีบควานหากล่องใส่ใบชาที่ว่าอย่างกระวนกระวาย โลกิโปรดปรานการดื่มน้ำชาพอ ๆ กับที่โปรดปรานการอ่านหนังสือ เจ้าชายน้อยมีใบชาเป็นสมบัติส่วนตัวนับร้อยชนิด ซึ่งทำให้พระเชษฐาปวดหัวอย่างหนักเมื่อพยายามจะมองหาเป้าหมายเพียงหนึ่งเดียวท่ามกลางกล่องร้อยกว่าใบที่หน้าตาคล้ายกัน

               “แถวที่สามจากทางขวา อันที่แปด” โลกิบอกเมื่อรู้สึกว่าเวลาล่วงเลยไปนานเกินไป เขาหยิบขนมอีกชิ้นหนึ่งกิน “ใช้สองอันกลางตักออกมาสองช้อนเท่านั้น”

               ธอร์เป็นเด็กผู้ชายที่มีความเป็นผู้ชายสูงมาก เขาซุกซนอย่างหนักและก่อความวุ่นวายเป็นกิจวัตรประจำวัน เจ้าชายองค์โตแห่งแอสการ์ดไม่สนใจเรื่องหยุมหยิมที่มีรายละเอียดยิบย่อยมากมายซึ่งต้องการรอยหยักในสมองและสมาธิมากเกินไป เขาจึงไม่มีวันชงชาให้ใคร ยกเว้นก็แต่เพียงทำให้โลกิคนเดียว

               ไม่ใช่แค่เพียงชงชา ไม่ว่าน้องชายตัวน้อยของเขาเอื้อนเอ่ยวาจาว่าอยากได้อะไร หรืออยากให้ทำอะไรให้ ธอร์จะอยากทำขึ้นมาทันทีและมักจะทำได้ดีเกินความคาดหมายของตัวเองเสมอ ทุกอย่างไม่มีเหตุผลอะไรนอกจากมันเป็นความปรารถนาของโลกิ

               ธอร์ยกน้ำชาอุ่นมาเสิร์ฟให้น้องถึงเตียงนอน แต่ดูเหมือนเขาจะเลือกถ้วยชาผิดไปหน่อยเพราะโลกิชะงักไปเมื่อเห็นเข้า อนุชาของเขาไม่ว่าอะไรนอกจากเอ่ยคำว่า “ขอบคุณ” สั้น ๆ และนั่นทำให้หัวใจของพระเชษฐาพองโต

               “ท่านพี่” เจ้าชายผมดำเรียก “น้องดีขึ้นหรือยัง"

               ธอร์นั่งลงบนเตียงพลางยื่นหน้าเข้าไปใกล้ก่อนจะยกมือขึ้นแตะหน้าผากขาวผ่องของอีกฝ่าย โลกิป่วยเป็นไข้มาหลายวันแล้ว แต่ดูเหมือนอุณหภูมิร่างกายเริ่มจะเป็นปกติ ที่จริงเจ้าชายวัยสิบขวบก็ไม่รู้หรอกว่าน้องหายดีแล้วหรือไม่

               “เจ้านอนพักต่ออีกหน่อยเถอะ”

               “แต่น้องอยากออกไปเล่นกับท่านพี่นี่นา” ใบหน้าของโลกิบูดบึ้ง “เบื่อ”

               “เจ้าชอบอยู่คนเดียวมิใช่หรือ เบื่ออะไร”

               “น้องชอบอยู่กับท่านพี่ต่างหาก” โลกิตอบ มือน้อยยกขึ้นดึงแขนเสื้อของพระเชษฐาพร้อมส่งสายตาอ้อนวอน “ท่านพี่อยู่กับน้องนะ”

               ธอร์ฉีกยิ้มกว้าง “ข้าจะอยู่กับเจ้าเสมอ” เด็กชายตอบ เขารับถ้วยน้ำชาจากมือโลกิและเอาจานขนมออกไปให้พ้น จากนั้นก็ปีนขึ้นไปบนเตียงของน้องชาย สอดตัวลงใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน ธอร์จัดหมอนของอนุชาให้ต่ำกว่าเพื่อที่จะได้มองเห็นเขาตลอดเวลา โลกิขยับตัวเข้ามากอดร่างของพี่ชายไว้แล้วหลับตาลง

               “ท่านพี่ น้องขออะไรได้หรือเปล่า” 

             “ได้สิ เจ้าอยากได้อะไร พี่จะไปหามาให้ทุกอย่างเลย ต่อให้เจ้าอยากได้ดวงดาว พี่ก็จะมอบมันให้กับเจ้า”

               “จริงหรือ” โลกิลืมตาขึ้นจ้องมองใบหน้าแสนอ่อนโยนและหล่อเหลาของผู้เป็นพี่ชาย นัยน์ตาสีฟ้าที่จ้องตอบกลับมาช่างสวยและเป็นประกายตลอดเวลาดุจดาวฤกษ์บนท้องฟ้า

               “แน่นอน เจ้าอยากได้อะไรล่ะ”

            โลกิหน้าแดง “ข้าอยากได้หัวใจของท่านพี่”

               ธอร์ไม่ลังเล เขาจับมือของน้องชายวางไว้บนหน้าอกของตนตรงตำแหน่งของหัวใจ “เจ้าได้มันไปตั้งแต่เกิดมาแล้ว น้องข้า”

               ผู้เป็นน้องไม่อาจกลั้นรอยยิ้มเอาไว้ได้ “เมื่อโตขึ้นท่านพี่จะรักคนอื่นมากกว่าน้องหรือไม่"

               “ไม่มีวัน โลกิ เจ้าก็รู้”

               โลกิส่ายหน้า “ใจคนเราเปลี่ยนแปลงง่ายและรวดเร็วยิ่งกว่าสายลม ข้าไม่รู้หรอก"

               “ข้าให้สัญญา เมื่อโตขึ้นเราจะแต่งงานกันและอยู่ด้วยกันตลอดไปเหมือนกับท่านพ่อท่านแม่” ธอร์ประทับริมฝีปากลงบนหน้าผากของน้องชาย “แล้วเจ้าล่ะ สัญญาด้วยกันไหม”

               แทนคำตอบ โลกิขยับร่างชันกายลุกขึ้น ก่อนจะบรรจงจูบอย่างแผ่วเบาที่ริมฝีปากของธอร์